12 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου /ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ/

ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Σημάδια του χρόνου βαθιά χαραγμένα
Στη μνήμη ,ματάκια παιδιού απελπισμένα
Κουρνιάζει ο φόβος, βουβό και το δάκρυ
Εν άχυρο στρώμα κει ‘δα σε μιαν άκρη
Της πείνας ο πόνος τρυπά το στομάχι
Τροφή αναζητάει. Ποιος έχει; - τι να ‘χει;-
Τα χείλη ξέρα ,νερό να τα βρέξει
Δεν έχει κουράγιο να βγει και να τρέξει
Τα χέρια παγώνουν, ξυλιάζει το σώμα
Για όνειρο έχει της φλόγας το χρώμα
Το μόνο που καίει ,φωτιά η ελπίδα
Και ρίχνει το φως της σαν μια ηλιαχτίδα….
*************
Τα δύσκολα χρόνια περάσαν μα πίσω,
Αφήσαν σημάδια και πώς να τα σβήσω;

 *** 

Απόκριση στον Παλαμά
...Πώς αλλιώς
να σε πω; o συνοδοιπόρος,
χαίρε...
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Συνοδοιπόροι ναι, μαζί κινήσαμε
στης Τέχνης το γλυκοξημέρωμα — όμως
με του καιρού το πέρασμα, χαράχτηκε
του καθενός μας χωριστός ο δρόμος:

Εσύ το Ωραίο μες στα μεγάλα ζήτησες
κι' εγώ στα ταπεινά κι' αποριμένα,
και δούλεψες το μπρούντζο και το μάρμαρο
κι' άφησες τον πηλό της γης σ' εμένα.

Στις αλπικές χιονοκορφές ανέβηκες
και στάθηκα στις λιόφωτες ραχούλες'
αρχόντισσες και ρήγισσες οι Μούσες σου
κι' εμένα ψαροπούλες και βοσκούλες.

Εσύ στης δάφνης τ' ακροκλώναρα άπλωσες
κι εγώ σε κάθε χόρτο και βοτάνι'
στεφάνι έχεις φορέσει από δαφνόφυλλα -
λίγο θυμάρι του βουνού μου φτάνει.


από την Ποιητική Ανθολογία του Λίνου Πολίτη, βιβλίο έκτο.
εκδ. Γαλαξία, 1967

ομορφος κόσμος